Bu başlık da nereden çıktı, diyeceksiniz? Hele altında Türk halk edebiyatının 20. yüzyıldaki en büyük temsilcilerinden Âşık Veysel’in dörtlüğü olunca… Küçükken boş boş konuştuğumuzda-hani laf olsun torba dolsun misali- rahmetli annemin sözüydü: “Gerekli gereksiz konuşma!” Dil yanlışları söz konusu olduğunda, özellikle de gereksiz sözcükler ve eklerle -hele de imzası ünlenmiş kişilerin satırlarında- karşılaştıkça rahmetli annemin bu sözü gelir aklıma: “Gerekli Gereksiz!”