mor sayfalar  ##sanat

Şafak sökümünün kumdan dalgaları arasında yalpalayarak, düşüp kalkarak, çoğu zaman da sürünerek, izini bulmaya uğraşan akıl, uyku ile uyanıklık arasındaki uçurumda gezinen yüreğin ateşli ve hırpalayıcı dili altında ezilip yok olur.

İşte bu gün başlayacaktı rüyalarını yazmaya.. Su ısıtıp sallama bir çay yaptı kendine, bir dilim ekmek ısıtıp üzerine bir parça kaşar koydu. Sallama çaydan da,tost haline gelmemiş bu ekmek peynir ikilisinden de nefret ediyordu. Mutfak masasının üzerine bıraktı hepsini. Kâğıt kalemi çıkardı çekmeceden ve oturdu masa başına. Çaydan bir yudum aldı. Soğumaya başlamıştı bile kötü çay.

Aslında çok da fena bir şey değil evinde, yatağında ölmek. Yaşım da uygun. Hatta cenazede, doğum tarihimi görünce o siyah tenekede ooo, bayağı da yaşlıymış diyecekler, acımaktan bile vazgeçecekler biliyorum. İyi de benim bunlardan zaten haberim olmayacak.

Fotoğrafa merak sardığım ilk yıllarda tanışmıştım kendisiyle. Yüz yüze gelmedik belki ama ben onu çok yakınımda hissettim hep. Filmlerinin her karesinde beni yakalayan ya bir görüntü ya da bir ses olurdu onu özel kılan. Agnes Varda’dan bahsediyorum ve onun filmlerindeki benden…