Kırk üç yaş bazı insanlar için hayatın başlangıcı sayılırdı. Neden o da başlangıç yapmasındı. Ama el alem ne der? O ne der? Bu ne der? diyerek. Başkalarının fikirleriyle yaşarken, kendi fikirlerini sümen altı etmişti. Şu üç günlük dünyada onunda mutlu olmaya hakkı yok muydu? Hayat ve ölüm arasındaki o ince çizgide anlamsız şeyler geliyordu aklına.
Öğretmen, Ali ile gizlice konuşarak adaylıktan çekilmesini bu oyunu ortaya çıkartmak için birlikte hareket etmeleri gerektiğini söyledi. Veli’nin teneffüslerde, arkadaşlarını toplayarak kantine gittiğini gören öğretmen gizlice takip ettiğinde tam da düşündüğü gibi, çikolata rüşvetini Veli’nin verdiğini tespit etti. Sınıfta bir konuşma yapmaya karar verdi. Ders zili çaldığında herkes sınıftaydı.
Tek başına elbette dünyayı değiştiremeyiz. Ancak her insan bu dünyaya farklı meziyetlerle gelmiştir. Herkes yaptığı işin en iyisini yapmalı, tıpkı kapısının önünü temizlemek gibi…Bu da dünyaya sirayet edecektir. Korku nasıl bulaşıcıysa cesur olmak da bulaşıcıdır. Korkmak, boş vermek yok olmaktır. Ölmektir. Oysa cesaret var olmaktır. Yazdığım kitapta vurguladığım gibi, başardığımızda dünya güzelleşecektir.