“ZAMAN”A NAZİRE/Yücel KARTAL*

Demek zeytinlik bu mevsimde böyle oluyormuş. Anlaşılan onlar da üşüyor mevsim değişince. Sanki her biri, bir iki metre uzağındaki ağaca sarılmak ister gibi… Evet, üşüdüm. Çok üşüyorum. Hem de onca kar boran görmüş olmama karşın… Burnumda eski kokular… Siyah beyaz fotoğraflar… Tangolu düğünler…

“Elim sende… Denize kadar yakaladın yakaladın!.. Yakalayamazsan öpücüğü unut!”

Karanlık… Soğuk… Rahmetlinin evindeki tokmaklı saat, zamanı söylüyor ısrarla… Beş kere çaldı. Yanlış saydım galiba!

Her şeye rağmen gökyüzü pırıl pırıl… Bir yıldız cümbüşü… Yıldız kayınca dilek tutulur sahi! Adam sen de, boş ver!

^{*Nazirecilik Türk Edebiyatının en eski geleneklerinden biridir. Bu gelenek hem Divan edebiyatında hem de Halk edebiyatında çoklukla uygulanan bir şiir yazma şeklidir. Her şair, çağdaşı ya da kendinden önce yaşamış usta şairlerin çok beğendiği şiirlerine öykünerek benzerini yazmak ister.}